Acabamos de entrar no verán: a época de vacacións por excelencia. É certo que os meses de estío van estreitamente relacionados cunha desconexión e cun bo estado de humor e relaxación asociado ao bo clima e aos plans que realizamos no noso tempo libre. Moitos e moitas de nós compartimos estas experiencias por redes sociais con fotografías e vídeos que capturamos especificamente para amosarllos aos nosos/as seguidores/as. Pero non é ouro todo o que reloce.

Estas plataformas e aplicacións cambiaron o xeito no que vivimos e nos relacionamos, conectándonos máis facilmente cos nosos seres queridos e axudando a descubrir a novas persoas e celebridades. Malia todo, tamén se converteron nun lugar no que lucir a nosa mellor cara resulta máis “interesante” e máis “gratificante”: as redes sociais permítennos enmascarar a realidade e amosarnos ao resto do mundo como nos gustaría ser: unha versión admirable por todos e todas de nosoutros/as mesmos/mesmas.

Así, durante este meses verás en publicacións e historias as vacacións dese/desa influencer en lugares incribles, coa cara perfecta, o ton de pel morena envexable e un corpo canonicamente ideal. Pero o certo é que esas pequenas mostras da súa vida son coidadosamente seleccionadas para transmitir sensacións positivas e non reflicten a súa realidade completa. Moi poucas son as persoas que se atreven a compartir as partes negativas do seu día a día.

Isto súmase ao reforzo que supón para todos/todas os “me gusta” e os “compartidos”. Cantas máis cifras teñamos, máis interese estamos a xerar e mellor nos sentimos. Con todo, esta é unha sensación pasaxeira que provoca que actuemos en función do que pensarían os demais: “se fago isto, gañarei máis seguidores/as”. Isto pode desembocar nunha necesidade constante de aprobación por parte das demais persoas, chegando a afectar á nosa autoestima de non cumprir as expectativas.

Cando a dependencia por estas tecnoloxías chega a un extremo, podemos falar incluso de nomofobia: o medo irracional a non dispoñer do teléfono móbil ou de cobertura. Entón, que consellos podes aplicar para gozar máis das túas vacacións de verán e non preocuparte pola imaxe que ofreces en internet?

Malia que vexas a moitas persoas compartir nos seus perfís a súa estancia en destinos paradisíacos, a realidade é que non todo o mundo pode ter vacacións nesta época nin moito menos viaxar os seus lugares soñados. Non te frustres, aproveita o verán para desconectar e deixar a un lado as redes, céntrate en ti mesmo/mesma e proba novos escenarios e actividades que che permitan coñecerte mellor e gozar de novas experiencias.

Agora xa o sabes: non todo o que vemos en internet é un reflexo da realidade das persoas nin temos que buscar a aprobación dos/das demais por este tipo de vías. Con todo, se necesitas axuda para xestionar a túa relación coas redes sociais, o equipo profesional da área de psicoloxía de García e Lestón poderá axudarche con todo o que precises.

A chegada das boas temperaturas e os días libres serven a moitas persoas como escusa para deixar o deporte a un lado nesta época do ano. Malia que continuar coa nosa vida activa sexa fundamental para o noso benestar, é certo que debemos tomar unha serie de precaucións atendendo ás condicións propias do verán. Estás disposto/a a dominar o adestramento nos meses do estío? Pois atende a estes consellos:

Un exceso de calor pode resultar moi prexudicial para nós, especialmente se vai en combinación do esforzo propio dunha actividade física. Para evitar riscos, o máis recomendable é non adestrar nas horas nas que fai máis calor, é dicir, entre as 12:00 e as 17:00 horas, aproximadamente.

As horas da mañá ou as últimas da tarde adoitan ser moito mellores para facer exercicio, pero se só podes facelo nas horas centrais, busca lugares con sombra (se practicas deporte no exterior) ou ben ventilados. Do mesmo xeito, non debemos incrementar a intensidade e a duración dos nosos exercicios, en condicións de calor extrema incluso é recomendable rebaixala.

Pero por que resulta tan importante protexernos da calor? Un exceso da temperatura do noso corpo pode derivar nunha insolación ou golpe de calor. Para tratalo, debemos hidratarnos ben e trasladarnos a un espazo fresco, de non facelo podería provocarnos: mareos, desorientación, cansazo extremo, febre, convulsións, desmaios ou mesmo a morte.

En relación á calor, é igual de esencial usar cremas cun factor de protección solar mínimo de 30, aínda que se aconsella o factor 50. Se nos parece lóxico aplicar protección regularmente contra os raios UVA e UVB se imos pasar un día na praia, por que ía ser distinto se facemos exercicio no exterior? Así evitaremos queimaduras e rebaixaremos o risco de padecer cancro de pel.

Por outra banda, a elección da roupa que usamos para adestrar tamén é un factor chave nestas datas. As cores escuras absorben moita calor, polo que utilizar prendas con cores claras e frescas e lixeiras aumentará considerablemente a nosa comodidade.

Por último, e como xa che temos contado, a hidratación é fundamental para refrixerar o noso corpo, repoñer sales minerais e reducir así o risco de lesións. Para iso, non só nos podemos apoiar no consumo de auga e de bebidas isotónicas, a alimentación tamén está aí para axudarnos. Froitas como o melón ou a sandía contan cun alto contido de auga, o que as fai moi boas para recuperar líquidos e absorber vitaminas antes e despois de cada sesión de exercicio.

Estes son os mellores consellos que podes aplicar para non parar a túa actividade física durante o verán. Con todo, se queres evitar calquera risco, na área de adestramento de García e Lestón poderás facer deporte do xeito máis seguro, fresco e cómodo posible en compañía de persoas profesionais.

Algunha vez sentiches que unha idea, xeralmente mala, non se che vai da cabeza, que a súa presenza na túa mente ocupa gran parte do teu día a día e que xera unha sensación de rexeitamento extremo en ti?

Os coñecidos como pensamentos intrusivos son aqueles que non podemos controlar e que son totalmente involuntarios, pero moito ollo: aínda que todos e todas nós podemos experimentalos sen que supoñan un problema, é cando se volven recorrentes e obsesivos cando comezan a ser preocupantes.

Ademais, adoitan estar relacionados co Trastorno Obsesivo Compulsivo, coa ansiedade ou a depresión e poden ter consecuencias moi negativas para o noso benestar mental:

• Angustia e preocupación
• Tristeza
• Illamento social
• Insomnio
• Problemas de autoestima

Existen numerosos tipos de pensamentos intrusivos: “Pechei a billa do baño antes de saír da casa?” “E se agora, que vou conducindo, xiro o volante de xeito brusco?” “E se un ser querido meu tivo un accidente?” “E se lle fago dano a alguén da miña familia ou a min mesmo/a?” Estas ideas poden chegar a resultar realmente perturbadoras para quen as está a padecer.

Con todo, debes saber que unha das principais chaves para manexar estes pensamentos e aprender a convivir con eles é ser conscientes de que en absoluto somos o que pensamos.

As persoas que teñen esta clase de ideas adoitan crer que realmente son así ou que van facer o que está roldando pola súa mente. Ao contrario do que poida parecer para o/a doente, a súa aparición está relacionada con aquilo que nós consideramos incorrecto, co que non queremos ser ou non queremos que ocorra.

Estreitamente relacionado con este suceso, atópase unha das causas de que estes pensamentos sexan obsesivos: o desexo de eliminalos. Que rexeitemos de forma tan contundente estas crenzas fai que nos esforcemos por expulsalas das nosas cabezas, o que non conseguirá máis que incrementar a súa presenza. O máis recomendable é aceptar que están aí e que non lles debemos ter medo porque non nos definen. Así, ante a desaparición da preocupación, tamén remataran por marchar estas ideas negativas.

Realizar exercicio de forma frecuente, distraernos con actividades que nos manteñan ocupados/as, fuxir do estrés ou explorar a nosa mente para coñecer a orixe destas preocupacións son outros consellos que podes aplicar para mellorar a situación.

Malia todo, se non consegues xestionar estas ideas sempre é recomendable contar coa axuda dunha persoa profesional da psicoloxía. En García e Lestón temos aos/ás mellores profesionais para lograr que a túa mente non che xogue malas pasadas nin paralice a túa vida.

O exercicio físico sempre está aí para axudarnos a mellorar a nosa condición física e mental e darnos un empuxón na nosa calidade de vida. Tanto é así, que o deporte tamén se converte nunha ferramenta moi útil para axudar a paliar os efectos de doenzas como a Fibromialxia e a Síndrome da Fatiga Crónica. Queres coñecer como? Sigue lendo.

Aínda que moitas persoas poidan confundilas e a pesar de ter algúns síntomas en común, estas son dúas doenzas diferentes, cada unha cos seus efectos:

A Síndrome da Fatiga Crónica, como o seu nome indica, caracterízase por un cansazo extremo e persistente no tempo, facendo que o/a doente presente problemas á hora de realizar as súas actividades diarias de xeito normal.

A súa principal diferenza con respecto á Fibromialxia reside na dor, esta segunda doenza fai que a persoa que a padece teña unha dor crónica e xeneralizada que afecta, principalmente, ao aparato locomotor.

Malia todo, ambas teñen efectos semellantes:

• Dores de cabeza.
• Insomnio.
• Depresión.
• As dúas preséntanse máis en mulleres que en homes.
• A sensación de cansazo tamén pode ser tamén unha consecuencia da Fibromialxia.

Que papel xoga, entón, o exercicio físico para estas doenzas? Cómpre aclarar que determinar o estado e as capacidades do/a doente previamente por un ou unha profesional é algo fundamental, posto que hai persoas, especialmente coa Síndrome da Fatiga Crónica, para as que realizar deporte pode ser realmente complicado.

Para comezar, debemos ser conscientes de que temos que iniciarnos na actividade de forma progresiva. Moitos e moitas doentes destas enfermidades rexeitan por completo facer exercicio nas primeiras fases da mesma, situación empeorada polo malestar psicolóxico. O certo é que, ao adestrar, estaremos mellorando a resistencia, a flexibilidade ou a forza, condicións que serán peores nestas persoas pacientes debido ao seu sedentarismo.

Así, os exercicios aeróbicos poden axudar a unha certa diminución da dor e da fatiga. Comeza por saír a camiñar uns 10 minutos e ir incrementando ese tempo pouco a pouco e ao longo dos días. Bailar, montar en bicicleta estática ou a natación tamén poden ser actividades que nos axuden a mellorar os síntomas.

Tampouco debemos esquecernos do adestramento de forza. Fortalecer os nosos músculos fará que as actividades cotiás, como subir unhas escaleiras, sexan un pouco máis doadas. Do mesmo xeito, os exercicios de flexibilidade serán útiles para combater a rixidez.

Practicar un pouco de actividade física (na medida do posible) tamén terá un impacto positivo sobre o benestar mental, mellorando o estado de ánimo e incluso a calidade do soño.

Con todo, volvemos lembrar que o acompañamento por parte dunha persoa profesional que avalíe a viabilidade dos exercicios é completamente necesario para estes/as doentes. En García e Lestón temos aos mellores equipos de fisioterapia e adestramento para guiarte en todo o proceso.

Na sociedade actual na que todos e todas estamos tan conectados/as, semella que a palabra “soidade” é algo que transmite sensacións negativas. Con todo, esta crenza non ten por que ser certa. No blog de hoxe explicámosche por que é tan importante aprender a gozar de estar sos e soas e como conseguilo.

Establecer relacións con outras persoas é algo inherente ao ser humano e esencial para desenvolvernos e aprender a convivir en sociedade. Con todo, existe tal afán por atoparse en constante interacción coa xente que moitas veces nos esquecemos de pasar tempo con nós mesmos e mesmas e incluso chegamos a rexeitar esta idea.

Estar en soidade é moi importante para manter un diálogo interno contigo mesmo/mesma. Canto te coñeces realmente? Moitas persoas buscan ter compañía en todo momento porque o feito de non ter estímulos que os/as distraian dos seus propios pensamentos lles resulta incómodo, chegando incluso a sentir ansiedade. Isto pode derivar en moitas consecuencias negativas:

• Depender constantemente de que os teus amigos/as familiares ou parella estean dispoñibles para ti.
• Aceptar plans cos que non te sentes a gusto simplemente por estar con outras persoas.
• Esgotamento, estrés e ansiedade pola cantidade de actividades que realizamos para estar con outra xente.
• Outorgarlle máis valor ás malas compañías que á soidade ou aceptar malas condutas nas nosas relacións para que estas non se rompan.

Respecto a este último punto, cómpre dicir que o feito de antepoñer calquera relación á soidade pode provocar que as persoas que rexeitan estar sos/soas busquen de forma excesiva unha validación por parte dos e das demais, modificando a súa forma de comportarse e expresarse.

E é que pasar tempo a soas non só nos permite explorar a fondo os nosos pensamentos, coñecernos mellor, afondar nos nosos gustos ou nas nosas ambicións, tamén nos axudará a parar ese ritmo frenético que adoitamos levar para poder tranquilizarnos. Coa calma, tamén chegará un impulso á nosa creatividade e eficiencia entre outros beneficios.

Como logralo? Se sentes que a idea de estar en soidade che produce moito rexeitamento, comeza pouco a pouco. Busca actividades que poidas realizar sen compañía de ninguén e cas que te sintas a gusto: ler, pasear, ver unha película, etc. Tamén podes probar a ir ao cine só/soa ou mesmo a saír a comer.

Con todo, esta tarefa pódese facer moi dificultosa para moitas persoas. Se é ese o teu caso, na nosa área de psicoloxía temos ao mellor equipo para axudarche a gozar un pouco máis da túa propia compañía.