Algunha vez idealizaches unha situación que estaba por suceder ou un traballo no que tiñas moitas ganas de comezar, pero as túas expectativas non se cumpriron en ningún caso? Existía unha diferenza bastante notable entre o que imaxinabas e a realidade e sentes que estás queimado/a? Esta sensación é común e ten un nome: a Síndrome de Burnout.

Este trastorno caracterízase, principalmente, polo estrés desencadeado polo mundo laboral e por unha mala resposta individual cara el. Con todo, non debemos deixalo a un lado, posto que mesmo a OMS o cataloga como un risco laboral. É común que a Síndrome de Burnout apareza naquelas persoas que escollen a súa profesión de xeito vocacional.

Ademais dos altos niveis de estrés, a carga de traballo excesiva, a ausencia de autonomía, as malas relacións laborais e a falta de formación para desenvolver as distintas tarefas do traballo son as principais causas que poden facer aparecer esta síndrome. Existen, ademais, certos factores de personalidade que inflúen nela, como son o conformismo, as inseguridades, a baixa autoestima e o perfeccionismo.

Que senten as persoas que sofren este trastorno? Hai unha serie de manifestacións comúns:

• Sensación de esgotamento, fracaso e/ou impotencia
• Menor realización persoal
• Nerviosismo xeneralizado
• Dificultade para concentrarse
• Dor de cabeza
• Taquicardias
• Insomnio
• Irritabilidade
• Baixo rendemento
• Comunicación deficiente

A Síndrome de Burnout caracterízase por ser progresiva, é dicir, vai medrando pouco a pouco co tempo e pode afectar a longo prazo á hora de tomar decisións ou resolver problemas que nun primeiro momento poden parecer sinxelos. Pero, este trastorno pode derivar en consecuencias máis graves como o abuso de substancias, a depresión ou a psicose.

O papel principal para a prevención desta síndrome teno a empresa, que debe analizar os problemas existentes así como proporcionar ferramentas e solucións para que a persoa empregada poida desenvolver as súas tarefas da mellor forma posible. Por outra banda, é necesario que esta modifique as súas expectativas respecto ao traballo cara unhas máis realistas.

No caso de que sexa demasiado tarde, levar a cabo un tratamento psicolóxico centrado na psicoeducación e o autocoñecemento é fundamental para xestionar o estrés ou mellorar a autoestima. Así mesmo, debe centrarse en traballar a resiliencia, que é a capacidade de superar experiencias traumáticas. En García e Lestón podes atopar ao mellor equipo de persoas profesionais no campo da psicoloxía, que che axudarán a identificar o que che está a pasar e a poñerlle solución.

Cando comezamos coa nosa rutina de exercicios, guiámonos moitas veces polo que nos é familiar: correr, camiñar ou montar en bicicleta para traballar o cardio, ou máquinas e pesas para adestrar a nosa musculatura e aumentar a forza. Con todo, en moitas ocasións deixamos atrás un tipo de exercicio que é tremendamente eficaz: os saltos.

Engadir saltos no noso adestramento é un moi bo xeito de traballar a potencia do noso tren inferior, posto que son estes músculos os que realizan o esforzo de, xa sexa no sitio ou cara unha plataforma que pode variar de tamaño e altura. Este exercicio ten cabida en calquera rutina e recoméndase, especialmente, nas que funcionan por intervalos de alta intensidade (HIIT) e en adestramentos pliométricos, nos que se aplica a maior forza posible no menor tempo efectuando movementos dinámicos.

Así a todo, os saltos non son recomendados nos casos nos que a persoa que está realizando os exercicios teña problemas na columna vertebral, como poden ser as hernias, ou complicacións nas articulacións, como a artrite.

Cales son as principais vantaxes que nos poden proporcionar os saltos no noso adestramento? Engadir novos exercicios supón unha maior variedade e, se son destas características, aumentan a intensidade. Ademais destes beneficios:

• Estimula o metabolismo.
• Activa o sistema linfático e facilita a eliminación de líquidos.
• Mellora a nosa axilidade, velocidade e coordinación.
• Axuda a ter unha mellor postura corporal e equilibrio.
• Traballa tanto os músculos como a resistencia, posto que facemos exercicios de forza e cardio á vez.
• Eleva os nosos niveis de serotonina.
• Mellora a absorción de calcio, o que supón unha maior masa ósea.

Un exercicio co que podes comezar a introducirte neste tipo de actividades son os burpees, nos que, partindo dunha postura vertical, pasamos a unha sentada para apoiar as mans no chan e facer unha flexión. Rematada esta primeira parte, recollemos as pernas para volver á posición de sentada e saltar cara arriba. Os saltos levando os xeonllos ao peito son tamén eficaces, sinxelos e moi útiles; así como as sentadas con salto. Moi parecidas son as zancadas con salto, malia todo, non son recomendadas para calquera, posto que é necesario ter equilibrio dabondo.

Engadir saltos na nosa rutina de adestramento é moi efectivo, posto que son un exercicio moi completo para conseguir todos os nosos obxectivos. Non obstante, hai que ter en conta as nosas condicións físicas e lesións previas para evitar certas doenzas ou perigos derivados da súa práctica. En García e Lestón contamos coas mellores persoas profesionais para guiarte cara un adestramento máis óptimo e cara unha vida saudable.

Algunha vez espertaches tras un longo sono e non te puideches mover? Mesmo sentías algunha presenza “paranormal”? Non te preocupes, non é un espírito, probablemente padeceras un episodio de parálise do sono e é algo máis común do que podes chegar a crer.

Este evento non desexado, prodúcenos principalmente a imposibilidade de movernos ou falar cando tratamos de quedarnos durmidos/as ou antes de espertar. Podemos atravesalo cos ollos pechados ou abertos e dura dende algúns segundos ata minutos.

Existen distintos tipos de parálise do sono, nalgúns casos podemos sentir presión no peito; noutros podemos escoitar ou imaxinar cousas que realmente non están sucedendo como pasos ou a presenza dunha persoa ao carón. Inclusive podemos ter a sensación de que caemos ou xiramos. Non tes por que alarmarte, case todo o mundo viviu a parálise do sono algunha vez na súa vida, e esta non pon en risco a nosa saúde, pero si que pode xerarnos certos nervios ou ansiedade.

Queres saber por que se produce esta situación? Polo xeral, está relacionada con non durmir as horas necesarias, así como coa alteración das horas do sono ou mesmo con durmir cara arriba. Problemas como o estrés, a ansiedade, a depresión e as dores de cabeza pódennos levar a sufrir este evento.

Non existe un tratamento específico, pero ter un horario para durmir estable e uns bos hábitos do sono axudan a evitar a parálise do sono. Aquí uns consellos:

• Mantén unha constancia á hora de ir durmir e espertar todos os días da semana.

• Crea un entorno cómodo no que poder descansar.

• Procura ter exposición á luz durante o día e reducila pola noite.

• Evita as sestas longas e a unha hora tardía.

• Non fagas ceas pesadas e non consumas cafeína.

• Non durmas con luces e aparatos electrónicos como o ordenador ou a televisión acesos.

• Fai exercicio durante o día.

Agora xa sabes que non tes nada do que ter medo cando padezas un episodio de parálise do sono. Con todo, se precisas de axuda para controlar o teu estrés ou ansiedade e para regular o teu descanso, o equipo de psicoloxía de García e Lestón conta coas mellores persoas profesionais para axudarche en todo o que precises e conseguir uns hábitos saudables cos que evitar este tipo de problemas.

Ter unha vida saudable e activa non serve unicamente para gozar máis do día a día, senón para anticiparnos ás doenzas que poidamos padecer nun futuro e garantir unha maior facilidade para afrontalas chegado o momento. Unha das afeccións ás que que lle podemos gañar esta carreira é a sarcopenia.

Esta doenza baséase na perda de masa, forza e funcionamento dos músculos e afecta, especialmente, ás persoas de idade avanzada. Adoita manifestarse debido ao paso dos anos, pero tamén inflúen outros factores como a ausencia de actividade física ou unha mala alimentación. Ademais destas principais causas, existen outras patoloxías que poden contribuír ao desenvolvemento da sarcopenia:

• A resistencia á insulina.

• Doenzas crónicas, sobre todo as relacionadas con procesos inflamatorios.

• Cancros.

• Alteracións nutricionais.

• Déficits hormonais.

• Envellecemento do sistema nervioso central.

Como saber se padecemos sarcopenia? O síntoma máis común é a sensación de debilidade, pero outros indicativos de que temos esta afección poden ser: dificultade para levantarse dunha cadeira, menor velocidade á hora de camiñar ou caídas reiteradas. En moitas ocasións, as persoas que sofren sarcopenia tamén presentan unha perda de peso non xustificada. Outras consecuencias derivadas desta enfermidade poden ser o aumento no risco de ter unha fractura ou lesión, hipertensión, obesidade ou diabetes, o que supón un empeoramento notable da calidade de vida.

Que podemos facer para afrontar esta doenza? Unha das chaves fundamentais do seu tratamento é o deporte, concretamente os exercicios de forza. Estas actividades permitirannos fortalecer a nosa masa muscular. Para realizalas, ben podemos utilizar elementos de resistencia externa como unhas pesas ou unhas bandas elásticas, ou ben podemos usar o noso propio peso corporal.

Por outra banda, a sarcopenia vai asociada a unha perda da independencia ao non poder realizar as accións do día a día. Por iso, o adestramento funcional tamén resulta moi importante. Grazas a el, poderemos practicar exercicios que se adapten ás nosas condicións físicas, polo que é un bo xeito de recuperar a mobilidade. Unha actividade moi característica deste tipo de adestramento son as sentadas: imitando a acción de sentar, estaremos activando un gran grupo de músculos e conseguindo moi bos beneficios.

O equipo de adestramento de García e Lestón está formado polas persoas profesionais indicadas para que afrontes a sarcopenia do mellor xeito posible, ben sexa grazas aos nosos grupos de adestramento funcional ou aos exercicios de forza. As nosas áreas de nutrición, psicoloxía e fisioterapia tamén che axudarán a reducir o impacto desta doenza na túa saúde.

Non é un segredo para ninguén, as relacións humanas son complexas, especialmente as amorosas. Por iso, son moitas as persoas que non logran establecer unha conexión realmente sa e estable coa súa parella. Así pois, este é un problema moi presente hoxe en día, por desgraza, entre os e as adolescentes.

Seguro que escoitaches en innumerables ocasións o termo “dependencia emocional”. Que é? Falamos de dependencia emocional cando nunha relación, ben sexa romántica, de parentesco ou de amizade, unha das partes coloca ao seu compañeiro ou compañeira ante a súa propia estabilidade. Estas situacións poden chegar a ser realmente perigosas para a persoa con dependencia emocional, xa que nestes casos é común observar na parella dous roles moi definidos: por unha banda a persoa sometida e pola outra a controladora.

Ademais, a parte da relación obediente tende a idealizar á outra. Isto pode causar, non só que sexa incapaz de ver comportamentos e condutas negativas cara el ou ela, senón que busque unha xustificación para eses actos: “faino porque me quere”, “esta situación é culpa miña”, etc.

Outras características propias dunha persoa con dependencia emocional son:

• Medo excesivo a romper a relación e á soidade.

• Necesidade de atención constante del/dela.

• Celos.

• Ansiedade por non poder estar en todo momento coa outra persoa.

• Non parar de pensar e falar sobre el/ela.

• Buscar agradar á parella en todo momento e descoidar os desexos propios.

As consecuencias de manter una relación así pasan por unha perda da autoestima (“nunca serei suficiente para el/ela” “non merezo que me queira ninguén” “non son capaz de establecer unha relación sa”, etc.), das relacións con familiares e amigos/amigas, do interese polas afeccións e mesmo pode desembocar en ansiedade ou depresión.

Que podo facer se teño este tipo de vínculo? Ser consciente da situación na que te atopas é un paso complexo. Con todo, resulta fundamental aprender a pasar tempo só/soa e a non saltar de relación en relación. A soidade pode ser algo moi difícil de superar para unha persoa tan dependente, pero é necesaria para poder pensar nun/nunha mesmo/mesma e nas súas necesidades. Comeza por realizar actividades que che gusten para que sexa máis doado. Do mesmo xeito, tamén debes aprender a dicir “non”, a establecer límites e a non dar máis do que recibes. Tamén pode ser de moita axuda coñecer a xente nova e ampliar o teu círculo de amizades.

Con todo, é recomendable que acudas a unha persoa profesional da saúde mental só/soa ou en compañía da outra persoa. O equipo de García e Lestón guiarate no camiño por lograr unha relación sa cos demais e contigo mesmo/mesma.