Algunha vez estiveches sometido/a a moito estrés e iso repercutiu na túa saúde intestinal? O certo é que existe unha relación entre o cerebro e este aparello, o cal se coñece como “o segundo cerebro” pola gran cantidade de neuronas que contén e que recollen información sobre o estado do organismo.

Nos últimos anos abríronse investigacións sobre as posibles consecuencias que ten a nosa saúde mental sobre enfermidades intestinais, unha das máis estudadas foi a Síndrome do Intestino Irritable (SII). Este trastorno caracterízase polas manifestacións crónicas ou recorrentes de dor abdominal e cambios na evacuación de feces, con diarrea, estrinximento ou ambos.

Esta afección conta cunha elevada incidencia na poboación e, a pesar diso, aínda non se coñece a causa exacta do seu desenvolvemento. Grazas aos avances das investigación neste campo, afirmouse que as emocións afectan o noso corpo.

Un estudo xenético internacional, coliderado polo centro vasco de investigación CIC bioGUNE, decidiu probar esta teoría coa Síndrome do Intestino Irritable e, malia que non atopasen feitos que demostrasen que os trastornos psicolóxicos como a ansiedade causasen síntomas desta enfermidade ou viceversa, si que atoparon unha estreita relación.

Na súa investigación descubriron que os xenes asociados cun maior risco da enfermidade  de SII exprésanse predominantemente no tecido cerebral ou nos nervios dentro do intestino que reciben as sinais do cerebro. Ademais, tamén atoparon que a mesma composición xenética que pon ás persoas en maior risco de SII, aumenta o risco de trastornos comúns do estado de ánimo (ansiedade, depresión, etc.).

Deixando ao carón o estudo, é certo que moitos/as pacientes con este e outros problemas dixestivos empeoran os seus síntomas durante períodos de estrés. Cando os/as afectados/as están a vivir esta situación, fan cambios nos seus hábitos -alimentación, soño, relacións sociais, etc.- que  non só afectan á enfermidade, senón que tamén empeoran a súa calidade de vida.

A xestión das emocións neste caso é un factor chave que pode axudar aos pacientes na súa convivencia cos trastornos psicolóxicos. En García e Lestón contamos cun equipo de profesionais da psicoloxía que che ofrecerán os recursos e estratexias necesarias para axudarche a mellorar as túas habilidades de afrontamento e xestión das emocións, promovendo unha mellora continuada da túa calidade de vida e benestar. Non o dubides máis e contacta connosco sen compromiso!

As lesións alteran a nosa calidade de vida interferindo na realización de actividades cotiás ou de lecer e, malia que todas chegan a ser molestas, hai algunhas que nos poden afectar máis que outras, como a dor de pulso, posto que se trata dunha articulación que temos en constante movemento.

Dende García e Lestón queremos amosarche as principais lesións de pulso que existen e como podes chegar a previlas.

En primeiro lugar, os síntomas poden variar segundo a causa, non temos as mesmas molestias cando sufrimos unha escordadura que cando nos diagnostican artrose, polo que o tipo de dor e a localización poden ser diferentes dependendo da enfermidade. Nestes casos, é esencial acudir a un/unha profesional que nos axude establecer unha diagnose concreta.

As principais lesións que nos atopamos nesta articulación son:

• Traumatismos: son as máis comúns e ocorren cando sufrimos caídas repentinas, xa que adoitamos estender a man para evitar un golpe maior. Isto pode provocar escordaduras, distensións e mesmo fracturas.

• Tensión repetitiva: calquera actividade que implique un movemento reiterado da articulación  -conducir, xogar ao tenis, tocar o violín- pode inflamar os tecidos que se atopan arredor ou provocar fracturas por sobrecarga, especialmente se se realiza durante horas e sen descanso.

• Artrose: prodúcese cando a cartilaxe que amortece os extremos dos ósos se deteriora co paso do tempo. Esta afección é pouco común no pulso e adóitase dar en persoas que lesionaron  anteriormente esta parte do corpo.

• Artrite reumatoide: trastorno no que o sistema inmunolóxico do organismo ataca aos seus propios tecidos. Esta enfermidade é habitual que afecte a ambos os dous pulsos.

• Síndrome do túnel carpiano: esta afección maniféstase cando hai un aumento de presión no nervio mediano a medida que pasa polo túnel carpiano, unha canle que esta situada entre os ósos do pulso.

Existen moitos factores que poden orixinar as lesións que acabamos de ver, e é que a dor nesta articulación pode afectar a calquera persoa (tanto se é sedentario/a como deportista). Nestes casos, é imposible predicir se imos recibir un golpe ou non, pero si que podemos tomar algunhas precaucións como:

• Fortalecer os ósos consumindo alimentos con calcio e realizando actividade física.
• Intentar evitar as caídas (utilizando calzado adecuado, agarradoiras no baño, etc.)
• Utilizar pulseiras ou equipos de protección á hora de realizar deporte.
• Utilizar materiais ergonómicos no día a día que non manteñan o pulso en tensión.

En García e Lestón contamos con profesionais da fisioterapia que estudarán o teu caso en profundidade para aplicar o mellor tratamento adaptado ás túas necesidades. Tamén podes solicitar asesoramento personalizado de como previr este tipo de lesións. Non o dubides e contacta connosco sen compromiso!

O bo tempo que acompaña ao verán convida a realizar exercicio, xa sexa só/soa ou con amigos/as. Por iso, dende García e Lestón animámoste a saír á rúa e gozar das boas temperaturas e das paisaxes para practicar o deporte máis sinxelo, económico e aventureiro: camiñar.

Malia que pareza un deporte aburrido que facemos habitualmente, o certo é que a xente tende a evitalo, optando por outras formas de mobilidade (coche, autobús, patinete eléctrico, etc.) que non requiran tanto esforzo. Camiñar todos os días achega numerosos beneficios que seguramente descoñecías:

1. Mellora a saúde cardiovascular: andar constitúe unha forma de exercicio de baixo impacto que axuda a controlar a presión arterial, mellora a circulación e fortalece o sistema inmunolóxico, ademais de aumentar a capacidade de resistencia do teu organismo.

2. Pódelo practicar onde queiras: aproveita para facer rutas pola natureza e descubrir novos lugares.

3. Fortalece os músculos do tren inferior (cuádriceps, glúteos, nocellos, etc.): intenta incrementar a intensidade camiñando costa arriba durante os teus adestramentos, así aumentarás a tonificación destes grupos musculares.

4. Mellora o estado de ánimo: practicar deporte reduce os niveis de estrés do corpo, a adrenalina e o cortisol, axudándoche a sentirte mellor contigo mesmo/a.

5. Acelera o metabolismo: a medida que aumentamos a intensidade, vanse queimando máis calorías.

6. Mellora a forma física: axuda a activar todo o corpo e a mellorar a nosa saúde.

Dende García e Lestón animámoste a que camiñes polo menos 30 minutos todos os días a paso moderado. Se non tes tempo, procura adaptar este exercicio á túa rutina. Por exemplo, no canto de coller o bus para ir traballar, trata de ir andando. Se ves que isto non é factible, intenta achegarte a pé á seguinte parada máis próxima.

O obxectivo mínimo ao día que deberías realizar serían 7.000 pasos ou camiñar polo menos 150 minutos á semana. Para conseguilo, pode seguir estes pasos:

• Fixa o teu obxectivo: sentirte mellor, baixar de peso, aumentar a túa resistencia, etc.

• Establece un plan para conseguilo: trata de integralo na túa rutina e cumprilo sempre.

• Adapta as túas metas a medida que te vaias superando: non é o mesmo o teu obxectivo cando empezas que cando levas xa varios meses, para seguir crecendo debes aumentar as túas expectativas a futuro.

Tamén é vital preparar o corpo, aínda que non sexa exercicio de alta intensidade é imperativo que nos coidemos:

• Evita as horas de maior calor.

• Hidrátate constantemente.

• Utiliza roupa e calzado cómodo.

• Realiza estiramentos antes e despois da actividade física.

En García e Lestón contamos cun equipo de profesionais do adestramento que che axudarán a establecer unha rutina adaptada ás túas necesidades que che permita conseguir os teus obxectivos establecidos. Non o dubides máis e contacta connosco sen compromiso!

Algunha vez, mentres estabas a conducir, esquecícheste por un momento de que o estabas a facer? É posible que non o lembres porque ías pensando noutras cousas, atendendo á radio ou inmerso nunha conversación cun amigo/a. Isto é o que se denomina disociación normal e é habitual na maioría da poboación. Pero, existen persoas que experimentan unha desconexión moito maior, interferindo nas actividades cotiás, o que se coñece como trastornos disociativos.

Estas doenzas caracterízanse por unha interrupción ou falta de continuidade entre pensamentos, lembranzas, contornas, accións, identidade, corpo ou comportamento. Unha persoa que sofre este tipo de enfermidades tende a escapar da realidade de maneira involuntaria, o que pode provocar moitos problemas en diferentes ámbitos da súa vida. Esta afección adoita desencadearse a raíz dun acontecemento traumático ou estresante como mecanismo de defensa para controlar os pensamentos intrusivos.

Existen tres tipos de trastornos disociativos:

• Amnesia disociativa: perda de memoria selectiva sobre acontecementos traumáticos. Ás veces,  esta doenza pode provocar unha fuga disociativa, é dicir, deambular sen rumbo nun estado de confusión. Os episodios de amnesia adoitan aparecer de maneira repentina e tenden a durar uns minutos ou horas.

• Trastorno de identidade disociativo: esta afección, coñecida antes como “trastorno da personalidade múltiple”, caracterízase por alternar dentro dunha mesma persoa varias identidades, as cales teñen nomes, historias, personalidades, xéneros e mesmo tons de voz diferentes. Os/as pacientes con esta enfermidade tenden a sentir a presenza dunha ou varias persoas falando ou vivindo na súa cabeza, tomando o control do seu corpo e da súa mente por momentos. Con frecuencia tamén sofren de amnesia disociativa.

• Trastorno de despersonalización-desrealización: a despersonalización recae na desconexión dun/dunha mesmo/a, converténdose nun/nunha espectador/a da súa propia vida. Por outra banda, a desrealización é unha sensación de irrealidade ante situacións, percibindo o arredor distante, borroso ou coma un soño.

Os síntomas que nos poden alertar de se sufrimos de trastornos disociativos dependen de cada tipo, pero os máis comúns son:

• Perda de memoria de certos períodos de tempo, persoas, feitos ou aspectos propios.
• Confusión mental.
• Sensación de estar separado/a dun/dunha mesmo/a e dos seus sentimentos ou emocións.
• Falta de contacto coa realidade.
• Identidade confusa.
• Percepción alterada das cousas ou persoas.
• Problemas nas relacións persoais, sociais e laborais.
• Pensamentos e comportamentos suicidas.

O tratamento tamén depende do tipo de trastorno disociativo que se padeza, pero todos necesitan da psicoterapia para a súa recuperación. En García e Lestón contamos cun equipo de profesionais da psicoloxía que traballará para axudarche a entender a causa da túa doenza e a desenvolver novos mecanismos para lidar con elas. Contacta connosco sen compromiso!

Unha gran cantidade de doenzas desenvólvense durante a infancia ou a adolescencia. Para non ocasionar unha perda da calidade de vida segundo as persoas van medrando, é necesaria unha detección precoz destas afeccións.

Con todo, a maioría das veces os síntomas son pouco perceptibles nunha primeira ollada. Dende García e Lestón axudámosche a tratar unha enfermidade que, de non facelo, pode ter consecuencias graves na sosa saúde: a escoliose.

A escoliose é unha desviación lateral da columna vertebral, que ocorre con maior frecuencia no período anterior á puberdade, é dicir, cando o desenvolvemento do corpo é maior. Malia que a súa aparición pode deberse a doenzas como a parálise cerebral infantil ou a dismorfia corporal e incluso ser transmitida de pais/nais a fillos/as, pero a maioría de nenos/as que a padecen non teñen antecedentes familiares.

Para detectar canto antes esta enfermidade é necesario prestar atención aos seguintes sinais:

• Ombreiros a distinta altura.
• Curvatura da columna.
• Prominencia dunha omoplata sobre a outra.
• Extremos da cintura a distinta altura.
• Un lado das costas sobresae máis ao inclinarse cara adiante.

En xeral, os casos tenden a ser leves e non necesitan unha intervención cirúrxica, pero algunhas deformidades da columna poden ir empeorando a medida que a persoa vai medrando. A escoliose grave pode ser incapacitante, xa que unha desviación moi grande pode reducir o espazo dentro do peito, dificultando o funcionamento correcto dos pulmóns e creando problemas respiratorios. Outras complicacións que poden aparecer son:

• Problemas nas costas: hai unha maior probabilidade de sufrir dor crónica nas costas na adultez, sobre todo se non se aplica ningún tratamento.

• Aspecto: pode causar cambios no corpo, como cadeiras e ombreiros desiguais, desprazamento do tronco cara a un lado e costelas prominentes.

Detectar a escoliose a tempo e comezar un tratamento de fisioterapia canto antes é de vital importancia para diminuír o seu avance e mesmo para chegar a corrixila parcial ou totalmente. Para tratar a curvatura, é común o uso dun corpiño ortopédico, combinado con diferentes técnicas de fisioterapia como:

• Terapia manual: que se aplica sobre tecidos óseos, musculares, nerviosos e viscerais para equilibrar e corrixir as alteracións corporais.

• Indución miofascial: combinación de presións, estiramentos e posicións destinadas a eliminar as restricións da fascia muscular e equilibrar a zona alterada.

• Reeducación Postural Global: determinadas posturas que estiren todo o noso corpo.

• Fisioterapia clásica: estiramentos e exercicios co obxectivo de flexibilizar e fortalecer a columna vertebral.

En García e Lestón contamos cun equipo de profesionais da fisioterapia que estudarán o teu caso en profundidade, vendo a gravidade da desviación da columna e valorando outros factores relevantes para escoller o mellor tratamento. Contacta connosco sen compromiso!